Kalambury – kolejna świetna gra zakupiona za grosze w sklepie Flying Tiger Copenhagen. Starsze dzieci oczywiście nie potrzebują wcale kart, żeby dobrze się bawić podczas gry w kalambury (mogą sobie zadawać co jest do pokazania).
Dokładając kolejne kafelki z torami, budujesz sieć torów, po której jeżdżą twoje lokomotywy. Każda z nich musi dotrzeć do innego miasta – wtedy zdobywasz punkty. Pierwszy gracz, który odwiedzi dane miasto, zdobędzie najwięcej punktów.
Bumbaki zostały zaprojektowane z myślą o dzieciach, ale dorośli też chętnie postawią je na półce. Autka są proste, doskonale przemyślane i wykonane z dużą starannością i zastosowaniem bezpiecznych materiałów
Młodsze dzieci (od 6+) wyćwiczone w grach karcianych spokojnie pojmą zasady. Gra w 2015 roku otrzymała nagrody w kategoriach najlepszej
W DRZEWACH – na te noclegi czekaliśmy rok, ale było warto. Jesienne, wilgotne dni rozpoczęte w ciepłym, przeszklonym domku w drzewach – tego powinien doświadczyć każdy.
Dzisiejszym gościem na Conrad Festival był estoński pisarz Anti Saar, którego książkę „Ja, Jonasz i cała reszta” recenzowaliśmy tutaj całkiem niedawno.
Mitologia zajmuje nasze starsze dziecko coraz bardziej. Zaczęło się od Minotaura – gdzieś go zobaczył, zadziwił się, zaciekawił, kazał powiedzieć więcej. Znaleźliśmy więc gdzieś zakurzoną „Mitologię” Jana Parandowskiego, przeczytaliśmy odpowiednie rozdziały. Zainteresowanie wzrosło.
‚Dlaczego gwiazdy migocą?’ to trzeci tom cieszącej się popularnością serii ‚Dlaczego?’, w której dotychczas ukazały się książki: ‚Dlaczego sztuka pełna jest golasów?’ i ‚Dlaczego ryby nie toną?‚.
Rzadko zgadzamy się na tzw. posty sponsorowane, jednak poproszeni o to przez księgarnię, w której faktycznie – zupełnie niezależnie – zamawialiśmy ostatnio wiele książek, zgodziliśmy się na tę publikację.
Sama mam za sobą epizod młodzieńczej fascynacji kulturą indiańską. Później, w okresie studiów przyglądałam się też Polskiemu Towarzystwu Przyjaciół Indian, do dziś mam na półce kilkadziesiąt numerów Tawacinu.